donderdag, september 21, 2006
zaterdag, september 16, 2006
8/8 Sprookjeshuwelijk
Vandaag heeft Ilja Leonard Pfeijffer in het Franse Valéry krachtens zijn
bevoegdheid als dichter [?!] Katja Schuurman en Thijs Römer in de echt verbonden.
Waarom zijn hier geen beelden van verschenen op, bijvoorbeeld, De Contrabas? Of heb ik wat gemist? Als dit geen bewijs is dat poëzie er toe doet, dan weet ik het niet meer...

donderdag, september 07, 2006
O Nina
Om een of andere reden maken de Amerikanen tegenwoordig betere tv (HBO) dan speelfilms (Hollywood). The Sopranos en zo zijn leuk en ironisch en zo, maar The Wire is pas echt goed. Sociologie als politiek als kunst. Het vierde seizoen begint deze week op de Amerikaanse televisie (of zoals ik graag zeg: op het internet).
maandag, augustus 28, 2006
Koekiemonster en het sublieme
Inderdaad, voor Koekiemonster hoeft een gedicht niet per se te rijmen. Zijn verlangen naar koekjes is simpelweg te groot voor dergelijke artificiële beperkingen. Toch moet het belang van rijm in zijn poëzie niet worden onderschat. Het rijmschema kan gezien worden als een manier om de honger te reguleren of dresseren, vergelijkbaar met het Fort-Da spel waarmee Freuds neefje de afwezigheid van zijn moeder beheersbaar probeerde te maken. Afwezigheid van koekjes is in laatste instantie het thema van alle poëzie die Koekiemonster schreef in de periode vlak voor zijn geestelijke instorting, of er nu expliciet over koekjes wordt gesproken of niet. Immers, zolang hij zijn mond gebruikt om gedichten te declameren, kan hij geen koekjes eten. M.a.w.: afwezigheid van koekjes en poëzie constitueren elkaar wederzijds. Tegelijk is niets zo traumatisch of ontregelend als de vervulling van een fundamenteel verlangen, zoals het volgende gedicht illustreert:
Het gedicht moet wel falen, omdat de sublieme "inhoud" van het gedicht (koekjes) zich onmogelijk laat verzoenen met de regelmatige vorm. Het is zeker mogelijk dit falen als een soort succes te beschouwen, nl. als een benadering van het onrepresenteerbare d.m.v. ontregelingsstrategieën. Bij de jongere generatie dichters echter lijkt de poëtica van het verhevene aan prestige te hebben ingeboet ten bate van de rehabilitatie van een bepaalde opvatting van het schone:
Het gedicht moet wel falen, omdat de sublieme "inhoud" van het gedicht (koekjes) zich onmogelijk laat verzoenen met de regelmatige vorm. Het is zeker mogelijk dit falen als een soort succes te beschouwen, nl. als een benadering van het onrepresenteerbare d.m.v. ontregelingsstrategieën. Bij de jongere generatie dichters echter lijkt de poëtica van het verhevene aan prestige te hebben ingeboet ten bate van de rehabilitatie van een bepaalde opvatting van het schone: