Heel simpel gezegd verstond Jeroen Mettes onder weerstand: de wrijving van het leven en de dingen met het individu. De manier van omgaan daarmee noemde hij weerstandsbeleid.
Met zijn zelfgekozen dood toonde Jeroen Mettes ons tevens het failliet van deze term. (Hop, klaar.) Geheel toevallig kwam 3 weken later mijn bundel resistent uit. Je zou kunnen zeggen dat ik zijn antidote ben, zijn antipode, zijn antidode. Resistent, voor wie is wie je bent. Resistent. Weersta en ent. Ik heb een gewaagde keuze gemaakt. Nou ja, het is ook n soort ode hè. Weerstand = weerstand = weerstand = geen beleid. Beleid is n pakketje lucht met een dun laagje chroom. Weerstand (vorm) + beleid (vorm) = vorm.
Met het moeilijkste (moeilijke?) openen. Haken ze niet af, dan willen ze wat jij wilt. De kachel uit bij min 5? Spiegelen is een manier om mensen aan je te binden. Sterven aan het kruis, ik zou het heus wel kunnen. Dan zetten we die alvast in de optie voor u. Heeft u niks hedendaags? Zoals? Met een hand in je broek denken aan doden? Of is dat ook van alle tijden? Gedichten zijn tegen de dood en tegen het leven, zij zijn de tijd. Het is het herhalen herhalen herhalen van wat wél deugt.
Waar kijken ze dan naar met hun ogen dicht? De kettingreactie van de glimlach. Zich wapenen tegen de verveling met verveling. En van alles het meest de verveling. Boeten zul je voor je fouten, in herdruk na herdruk. Jaha, de zondeval. Naar de klote? Haha, als control freak zeker. Naar de klote? Zou kunnen. In laatste instantie. Als control freak kun je niet anders.
Wat heb je aan een naam die legioen is, je blijft alleen. Er waren er weinig die zo weinig inspireerden. Er waren er veel die weinig inspireerden. Nee , ik lees je niet, je leeft. Nee dank je, ik hoef geen mening. Van de doden niets dan goeds. Heb je dat dan gelezen? Heb je die dan gelezen? Toen we ons uit angst moreel superieur waanden.
Piet, ik ben verliefd op Jeroen. Alleen om Saskia en Jeroen zeker? Verlangen is de dood in een pot. Van grote woorden konden de romantici geen genoeg krijgen. Weerstand. Beleid. De schrijver. Visioen. Visioen moet je doen. Even de koffie van het vuur plukken. Niets weerhield haar van haar gang naar de Ekoplaza. No name dropping. Van Heidegger weet ik niets, maar ik houd van ‘er’.
Natuurlijk, bij lange na niet. Dit kruipt gewoon uit mijn hoofd (even schudden). Liever eruit, dan erin. Koortsachtig. Valeriaan. Laat het lichaam maar rusten. Of nog beter. Ik rook mentholsigaretten. Saskia de Jong schuwt het persoonlijke niet. Whoehoe, op papier durft ze wel. Een slap aftreksel. Met zo’n stress-level kun je de oorlog winnen. En toen zei jij: ‘Niet zo’n vrouw die ook nog lekker kan gutsen in linoleum.’
Zeg, onze lezers zijn nogal elitair. Een hol om je kwetsbaar in op te stellen. Gedichten zijn je gordijnen, ze kunnen nooit allemaal tegelijk open, het zou te licht zijn.
Nee, het huis is niet aan kant. Publiceren beats eenzaamheid. Als je schrijft heb je vrienden. Rijen dik. Het was toch allemaal wachten wat de klok sloeg. (Is er een apart hoekje voor zelfdoders?) Weersta en ent. Bloemen maken mensen bewezen gelukkiger. En wordt de dag niet beter: slaap. (Slapen, het voorvocht van de dood.)
Ook gaat er een geweldige dreiging uit van een fluitende zangvogel. Ze sliep met gebalde vuisten. Please beware of white clothed people. Evolutionair is de melancholicus zijn tijd ver veruit. Een nieuwe alfamens is opgestaan! Schrijf jij nog steeds met rechts? Zeg maar nee (terug naar bed), dan krijg je er 2 (dagen)!
Hoop is wat je breekt. Rustig aanmelden aub. Als je geen gordijnen hebt hoeven ze niet open. Als je geen minister bent, ben je niet verantwoordelijk. Als je niet ademt, kun je niet stikken. De man had het vakje voor zijn lul prachtig ingericht. ’s Nachts lag ze maar in bed en las. Er was er niet een die van haar poëtica af kon blijven. Als absolutist geloof ik niet in context. Lezen zonder begeleiding. De definitie van weerstandsbeleid? De tafel van een beetje, zul je bedoelen. Vrijwel alle goede doelen hadden goed geboerd.
Zij eet augurken en ze is niet eens zwanger. De lucht is zwanger van poëzie. Alleen mijn gedichten wil ik baren.
Wiens idee van concentratie is het de tong uit de mond te hangen? Wat zegt Freud? Het beste pseudoniem is een slechte naam.
Gelucht moet er worden, uitgelaten. Een adembeleid van 3,3 km dagelijks. Ik ben, was altijd al, de hond en het baasje. Jij lijkt me niet iemand die 40 uur per week kan werken. Alfabetisme is een harde eis. Schrijven is een alibi. Waar was jij tijdens het leven? Tijdverdrijf is een hoogst haalbaar goed. Het is allemaal veel existentiëler. We moeten de druk op de zinnen opvoeren. Hoe kun je nou een bed kopen dat in de winkel al niet lekker ligt? Wat in de winkel niet echt lekker ligt. Ook schrijven kent geen vrije wil.
Wees geen schrijver, wees n mens. Fuck de ratio. God zegent geen weg van compromissen. Ik wil n hol. Ik ben n holte. Ik geef mee. Ik mis mij ook. Wat buiten je is lijkt af: wat is, terwijl je zelf ‘wat wordt’ bent. Suck alle zuurstof uit je leven en je hebt n beleid. Trek je happy socks aan.
Weerstand is praktijk, beleid is theorie. De battle. Theorie verliest. Altijd. We zijn een lijf met een bewustzijn. Sjongejonge. High five. In een stad slepen bloemen je er doorheen. In het leven misschien: dieren en kinderen en zonsondergangen. Het bezorgen van morgen. Mijn naam is aantrekken en afstoten in continuüm. ‘Dat is wat een reeks is: een voortdurende weerstand.’ Wij allen zijn duursporters. Respect.
Tags: de jong, lexicon, weerstand, weerstandsbeleid