Tag » lexicon

Vernietigende hoeveelheid van alles, rechtgehouden door heel weinig

Monday, December 2nd, 2013

by: Dennis Gaens

In een toespraak die de Amerikaanse schrijver Neil Gaiman op MIT gaf, vertelde hij dat het de taak van de auteur is om te ontploffen. Het is de taak van academicus om zich in het getroffen gebied te begeven, de scherven op te rapen en te bepalen wat voor soort ontploffing het was, hoeveel schade […]

read more

0 comments

Tags: , , , , ,

Een dag is ook een ruimte.

Friday, November 15th, 2013

by: Cin Windey

‘Ja, zo zou het kunnen beginnen, hier, zomaar, op een enigszins moeizame en trage manier, op die neutrale plek die van iedereen en van niemand is, waar de mensen bijna zonder elkaar te zien langs elkaar heen lopen, waar het leven in het pand, ver weg en regelmatig, weerkaatst wordt.’ In de 99 hoofdstukken die […]

read more

0 comments

Tags: ,

Seculier verlangen

Saturday, September 21st, 2013

by: Henk van der Waal

Jeroen Mettes zadelt ons, mij in het bijzonder, met een ingewikkeld begrip op. Hij laat het tussen neus en lippen door vallen in de tweede band van zijn omvangrijke postume werk, koppelt het nog even aan de romantiek, maar dat is dan dat. Hoe hij het begrip verder vorm wilde geven, is vooralsnog onduidelijk en […]

read more

0 comments

Tags: , , ,

Ik ben beroofd en leeg. Closure bij Jeroen Mettes

Thursday, September 19th, 2013

by: Piet Gerbrandy

‘Dit is geen poëzie, maar een oorlog,’ zegt Jeroen Mettes in het dertigste hoofdstuk van N30, het episch ‘gedicht’ dat hij omschreef als resultaat van de ‘productie van een autonoom blok affecten […], ritmisch onttrokken aan de taal van een gemeenschap’ (N230). Alleen al deze zin lijkt innerlijk tegenstrijdig, want hoe kan een tekst die […]

read more

0 comments

Tags: , ,

Beginnende beweging. Over ontroering

Thursday, September 19th, 2013

by: Jan-Willem Anker

Dit is een kleine hommage aan het werk van Jeroen Mettes, wiens werk me zo imponeert dat ik me er niet altijd even gemakkelijk bij voel. Elke zin die Mettes schreef was een soort kraaghagedis. Voor wie dit dier niet kent: de kraaghagedis is eigenlijk een gewone hagedis, ware het niet dat hij is uitgerust […]

read more

0 comments

Tags: , , ,

Militante schoonheid

Saturday, November 23rd, 2013

by: Astrid Lampe

Liet in Perdu het werk van Mettes met ander werk praten. Back to black. Een slordige montage van gave beelden. Beelden die voor mij levendig praten met het werk van Mettes. Politieke poëzie, ja! In Mark Rothko lees ik net zo goed het tentenkamp van Occupy. Antony Gormley (is een mens niet sterker aanwezig in […]

read more

0 comments

Tags: , , , ,

Wie troost Jeroen Mettes?

Saturday, September 21st, 2013

by: Krijn Peter Hesselink

Ik kan er niet omheen. Als we Jeroen Mettes mogen geloven, dan ben ik een kleinkunstdichter. In Weerstandsbeleid schrijft hij: ‘de dichter zelf is door kleinkunstenaars van het podium verdreven.’ (147) Ik heb me niet van het podium laten verdrijven. Ik ben geen dichter. Ik ben een kleinkunstenaar. Mettes introduceert de term kleinkunstpoëzie in reactie […]

read more

0 comments

Tags: , , , ,

Naïeve kritiek

Saturday, September 21st, 2013

by: Matthijs de Ridder

Jeroen Mettes nam zich in 2005 voor om elke week een dichtbundel te kopen, naar het restaurant van de HEMA in Den Haag te gaan, een grote beker cola light te bestellen en in die weinig verheffende omstandigheden de bundel in kwestie te lezen. Naar eigen zeggen had hij de Nederlandstalige poëzie jarenlang verwaarloosd; hij […]

read more

0 comments

Tags: , ,

Weerstandsbeleid

Thursday, September 19th, 2013

by: Saskia de Jong

Heel simpel gezegd verstond Jeroen Mettes onder weerstand: de wrijving van het leven en de dingen met het individu. De manier van omgaan daarmee noemde hij weerstandsbeleid. Met zijn zelfgekozen dood toonde Jeroen Mettes ons tevens het failliet van deze term. (Hop, klaar.) Geheel toevallig kwam 3 weken later mijn bundel resistent uit. Je zou […]

read more

0 comments

Tags: , , ,

Leegte vol verlangen

Thursday, September 19th, 2013

by: Piet Joostens

Piet Joostens reageert op een beschouwing van Samuel Vriezen. Das Ich ist nicht Herr im eigenen Haus. Freud   In zijn bijdrage in nY #17 over het werk van Jeroen Mettes (1978-2006) hanteert Samuel Vriezen een merkwaardig uitgangspunt. Een depressieve zelfmoordenaar is voor de meeste mensen iemand die kennelijk nog iets heeft gewild, maar dan […]

read more

0 comments

Tags: , , , , , ,