Ik weet het intussen niet meer met de zaak. Ik zie het ook nog wel eindigen met Rita en Ayaan in een gezellig duo-interview op tv. Ze hebben de afgelopen 48 uur immers hun voortdurende affectie voor elkaar niet onder stoelen of banken gestoken. En heeft Verdonk niet haar zachte kant laten zien nu ze buigt voor de hypocriete woede van het parlement? Rechtlijnigheid met een menselijk gezicht? Het kan allemaal nog in haar voordeel uitvallen, met de juiste spin. Ze is nu op Netwerk. Ze loopt door de duinen en over het strand, wind in het haar...

Wat we wel weten:

- De intellectuele elite (d.i. het proviniciale clubje bekende Nederlanders die wel eens een boekje of column schrijven) identificeert zich met de Geest eerder dan met de Letter der wet, d.w.z. met de Natie eerder dan met de Staat. Hiermee bevestigt ze alles wat Marx ooit over ideologie geschreven heeft. Hoe is een uitzondering maken voor Hirsi Ali en niet voor zoveel soortgelijke gevallen geen uitdrukking van een klassevooroordeel? Of om het wat populistischer te zeggen: vriendjespolitiek? Hoeveel van die professionele ondertekenaars e-mailen met Hirsi Ali? Of zouden heel graag met haar e-mailen? Ik vermoed heel wat. Ze is tenslotte beroemd in Amerika. En Amsterdam rijmt op Amerika. En waarom zouden we dan onder de indruk moeten zijn van die handtekeningen?

- "Het debat over de islam zal doorgaan! Jeuh!"

Wat het laatste punt betreft -- dat zgn. debat, die "dialoog" --, kwam ik vandaag toevallig bij Blanchot het volgende tegen:

Il suffit, dans quelque régime que ce soit, d'avoir entendu le "dialogue" entre
un homme préjugé innocent et le magistrat qui l'interroge pour savoir ce que
signifie cette egalité de parole à partir d'une inégalité de culture, de
condition, de puissance, de bonheur; or, à tout moment, chacun de nous est
un juge ou bien se trouve en présence d'un juge; toute parole est
commandement, terreur, séduction, ressentiment, flatterie, entreprise; toute
parole est violence -- et prétendre l'ignorer en prétendant dialoguer, c'est
ajouter l'hypocrisie libérale à l'optimisme dialectique pour lequel la
guerre n'est encore qu'une forme de dialogue.

Goed gezegd, Maurice.