Constant is dood (ontdek ik net)

Zijn overlijden ontvangt opvallend minder media-aandacht dan dat van Marten Toonder. Wat niet zo gek is. Voor de babyboomer is Bommel nostalgie, Nieuw Babylon een symbool voor het utopisme dat hij "de jaren zestig" noemt en is "ontgroeid". Alsof "utopie" een woord is dat door de volwassen mens op de dromen van zijn jeugd wordt geplakt. Sadder but wiser, etc. Maar dat woord was altijd al een woord van de Vader, een woord waaruit minachting spreekt voor elk verlangen dat niet een verlangen van of naar of in de naam van de Vader is. (Van de heer van stand?) Een vies woord, zeker als je je wil tot onmacht omarmd hebt en wijsheid noemt. Zeker als je eens het woord hebt durven gebruiken in naam van iets anders dan de Vader. Herbert Marcuse in 1967 (een oude man, geen Vader) tegen de beatniks, de hippies, de studenten, de panters:

If today these integral features, these truly radical features which make a socialist society a definite negation of the existing societies, if this qualitative difference today appears as Utopian, as idealistic, as metaphysical, this is precisely the form in which these radical features must appear if they are really to be a definite negation of the established society: if socialism is indeed the rupture of history, the radical break, the leap into the realm of freedom - a total rupture.

Download snel de soundtrack en remix hem.